Wanneer je partner of ouder op uitzending gaat: Hoe blijf je als gezin sterk?
Wanneer je partner of ouder op uitzending gaat, verandert er veel binnen het gezin. Niet alleen de militair zelf, maar ook de thuisblijvers ervaren een rollercoaster aan emoties: trots, gemis, stress en soms zelfs onzekerheid. Uit eigen ervaring weet ik hoe intens deze periode kan zijn. Hoe ga je hier als gezin mee om en hoe blijf je sterk, zelfs als het zwaar voelt?
1. De emotionele impact op het gezin
Een uitzending brengt voor iedereen andere gevoelens met zich mee.
- Voor de partner: Je blijft achter met de volledige zorg voor het gezin en het huishouden. Dit kan soms overweldigend voelen. De avonden kunnen extra stil zijn en de verantwoordelijkheid zwaar wegen.
- Voor de kinderen: Zij reageren elk op hun eigen manier. De ene keer zijn ze verdrietig, dan weer boos of juist teruggetrokken. Mijn oudste vond het lastig om zijn gevoelens onder woorden te brengen en uitte dit soms fysiek. Even een knuffelmoment samen hielp hem vaak om rustig te worden. Mijn jongste beseft nog niet echt dat papa voor langere tijd weg is, maar ik merk wel dat hij onbewust voelt dat er iets veranderd is.
- Voor de militair zelf: Ook degene die op uitzending is, ervaart gemis en onzekerheid. Hij of zij zit in een intensieve omgeving, maar maakt zich ook zorgen over hoe het thuis gaat.
💡 Tip: Blijf open met elkaar praten. Laat emoties er zijn en probeer een manier te vinden die voor jullie werkt om ze te uiten.
2. Veranderingen in het dagelijkse gezinsleven
De eerste dagen na het vertrek van mijn man voelde het alsof alles anders was. Opeens moest ik alles alleen regelen: het huishouden, de zorg voor de kinderen en alle andere verantwoordelijkheden. Ook voor de kinderen verandert er veel: het vaste bedtijdritueel is anders, papa is er niet bij tijdens het ontbijt en speciale momenten zoals verjaardagen voelen anders aan.
💡 Tip: Structuur en voorspelbaarheid geven houvast. Een aftelkalender helpt kinderen om tijd beter te begrijpen, en een vast videobel-moment kan hen een gevoel van nabijheid geven.
3. Omgaan met stress en onzekerheid
Er zijn momenten waarop ik me afvraag: Red ik dit allemaal wel alleen? En terwijl ik hier thuis alles draaiende probeer te houden, weet ik dat mijn man daar misschien met dezelfde vragen zit: Gaat het thuis wel goed zonder mij?
Wat mij hielp:
✔ Vaste contactmomenten – Al is het maar een kort spraakberichtje, het geeft net dat beetje rust.
✔ Steun zoeken – Een luisterend oor bij andere thuisfrontgezinnen of vrienden maakt echt een verschil.
✔ Goed voor mezelf zorgen – Ik heb geleerd dat het oké is om hulp te vragen en af en toe even tijd voor mezelf te nemen.
💡 Tip: Jij hoeft niet alles alleen te doen. Vraag familie of vrienden om af en toe bij te springen, en wees niet te streng voor jezelf.
4. De terugkeer en het opnieuw vinden van balans
Waar ik in het begin aftelde naar de terugkomst, merkte ik later dat de re-integratie ook een uitdaging kan zijn. Mijn man moest wennen aan het gezinsleven en de dagelijkse structuur, terwijl ik zelf inmiddels mijn eigen ritme had opgebouwd. Voor de kinderen was het ook even schakelen: hun band met papa moest weer groeien.
💡 Tip: Gun elkaar de tijd om weer naar elkaar toe te groeien. Kleine gezamenlijke momenten – zoals samen koken, een spelletje doen of gewoon knuffelen op de bank – helpen om de band weer op te bouwen.
Conclusie
Een uitzending is een intens proces voor het hele gezin, maar met open communicatie, structuur en wederzijds begrip kun je hier samen doorheen komen. Er zullen moeilijke momenten zijn, maar ook momenten van trots en verbondenheid. En als je elkaar na al die tijd weer in de armen kunt sluiten, besef je: we hebben dit samen gedaan. ❤️